ΛΟΥΚΑΝΟ
Σε αυτή τη δεύτερή μου επίσκεψη στο Λουκάνο, φτάσαμε στις 9:28 μ.μ., με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού. Έτσι είναι όλα σ’ αυτή τη χώρα! Μετά την τακτοποίησή μας σε ένα ξενοδοχείο κοντά στον σταθμό, κατηφορίσαμε προς τη λίμνη της πόλης, το σήμα κατατεθέν της.
Λόγω του προχωρημένου της ώρας, είμαστε οι μόνοι που κάνουμε τον περίπατό μας κατά μήκος της λίμνης, αφού οι περισσότεροι, και κυρίως οι νέοι, παρακολουθούν τον αγώνα Βραζιλίας-Γερμανίας, όπου κατατροπώθηκε η Βραζιλία με το ανεκδιήγητο 7-0.
Εδώ σ’ αυτή την πόλη όλα θυμίζουν Ιταλία, από τη γλώσσα, την τέχνη, τον πολιτισμό, τη μόδα, μέχρι την κουζίνα.
![]()
![]()
Η πίτσα και πάλι έχει την τιμητική της. Οι τιμές και πάλι τσουχτερές, όπως και στην υπόλοιπη Ελβετία αλλά και στο Μιλάνο.
![]()
Το όνομα της πόλης προέρχεται από το όνομα lucusπου σημαίνει ιερό δάσος. Ο τουρισμός στην περιοχή έχει αναπτυχθεί από το 1850, αλλά αρχαιότερο στο Λουγκάνο είναι το εμπόριο βοοειδών που η ιστορία του ξεκινά από το 1515.
Η πίτσα και πάλι έχει την τιμητική της. Οι τιμές και πάλι τσουχτερές, όπως και στην υπόλοιπη Ελβετία αλλά και στο Μιλάνο.
Το όνομα της πόλης προέρχεται από το όνομα lucusπου σημαίνει ιερό δάσος. Ο τουρισμός στην περιοχή έχει αναπτυχθεί από το 1850, αλλά αρχαιότερο στο Λουγκάνο είναι το εμπόριο βοοειδών που η ιστορία του ξεκινά από το 1515.
Την επόμενη μέρα περπατήσαμε στα γραφικά δρομάκια της παλιάς πόλης, περάσαμε από πάρκα και ολάνθιστες πλατείες, απαθανατίσαμε τον καθεδρικό ναό του Σαν Λορέντζο που θεωρείται ένα από τα ωραιότερα δημιουργήματα της ιταλικής αναγέννησης, όπως και την εκκλησία της Σάντα Μαρία ντέλι Άντζολι με τις νωπογραφίες της.
Περπατήσαμε και πάλι κατά μήκος της λίμνης, που βρίσκεται ανάμεσα στη λίμνη Ματζόρε και στη λίμνη Κόμο, αλλά την απαθανατίσαμε και από ψηλά, από το ύψος του σιδηροδρομικού σταθμού. Πάντως, το τοπίο είναι μαγευτικό.
![]()
![]()
Ολόγυρα χαμηλά βουναλάκια, καταπράσινα, όμορφα κτίσματα, δέντρα, όλα καθρεφτίζονται στα γαλαζοπράσινα νερά της λίμνης.
![]()
Γενικά το Λουκάνο είναι μια πόλη παραδοσιακή με 52,000 κατοίκους.
Λίγο μετά το μεσημέρι πήραμε το τρένο για το Μιλάνο και το αεροδρόμιο για το ταξίδι της επιστροφής. Μαζί μας, ασφαλώς, φέραμε κάμποσα κουτιά ελβετικές σοκολάτες για αγαπημένους μας.