Ταξίδι στην Ολλανδία-Μέρος Γ' -Μουσείο Ρέμπραντ

Η αρπαγή της Ευρώπης

Συνήθης εικόνα της πόλης

Το πρωί πήγα για λίγες ώρες στο Συνέδριο, αλλά δεν με χωρούσε ο τόπος. Το Άμστερνταμ με τα αξιοθέατά του και τα Μουσεία του με καλούσε! Ξεκίνησα με τα πόδια από την πλατεία Νταμ και με τον χάρτη μου και ρωτώντας, όταν χρειαζόταν, έφτασα στο σπίτι του μεγάλου Ρέμπραντ, ανατολικά της πλατείας, σtτην Jodenbreestraat, γύρω στα είκοσι λεπτά, αν θυμάμαι καλά, περπάτημα.

Το σπίτι του Ρέμπραντ

Με εντυπωσίασε εξωτερικά το σπίτι με την πρόσοψή του, τις πράσινες πόρτες και τα κόκκινα παράθυρά του. Είναι ένα τυπικό ολλανδέζικο σπίτι του 17^ουαιώνα από τούβλα, που είναι Μουσείο από το 1911, όταν το αγόρασε ο Δήμος του Άμστερνταμ και το ανακαίνισε, έξω από το οποίο κυματίζουν σημαιούλες με το πρόσωπο του ζωγράφου σε άσπρο φόντο. Ο ζωγράφος το αγόρασε το 1639, όταν είχε μεγάλη οικονομική άνεση, και πλήρωσε ένα υπέρογκο ποσό για την εποχή του.

Έξω από το σπίτι του Ρέμπραντ

Έζησε εδώ από το 1639 μέχρι το 1658 με την πρώτη γυναίκα του, τη Σάσκια, κόρη εύπορης οικογένειας και ανιψιά εμπόρου έργων τέχνης, την οποία δυστυχώς έχασε στα εικοσιεννιά της χρόνια από φυματίωση, κι ύστερα με τη Χενρίκε, τη δεύτερη σύντροφό του. Το σπίτι έχει έπιπλα και αντικείμενα του 17^ουαιώνα.

Στο ισόγειο, βλέπω την κουζίνα του σπιτιού, στην οποία κοιμόταν και η υπηρέτρια σε ένα ντουλάπι στον τοίχο, το θολωτό κρεβάτι της υπηρέτριας. Με ακουστικά, παίρνω διάφορες πληροφορίες, ομολογουμένως πολύ ενδιαφέρουσες. 

Νυχτερινή Περιπολία

Το κρεβάτι στο ντουλάπι είναι πολύ μικρό, πρώτο, γιατί τότε το ύψος των ανθρώπων ήταν μικρότερο, αλλά, κυρίως, γιατί τότε δεν ξάπλωναν με όλο το κορμί τους, αλλά στην ουσία κοιμόντουσαν καθιστοί πάνω σε μαξιλάρες, γιατί υπήρχε η δεισιδαιμονία ότι μπορούσε να βγει η ψυχή τους, αν ξάπλωναν. Στην κουζίνα, στην οποία μαζεύονταν όλοι και σίγουρα θα ήταν πολύ ζεστή, διατηρούνται όλα τα μαγειρικά σκεύη της εποχής.

Ανεβαίνω τις στενές σκάλες, τριγυρίζω στα μικρά δωμάτια, και μου κάνει εντύπωση το δωμάτιο στο οποίο δεχόταν τους υποψήφιους αγοραστές πινάκων, όχι μόνο δικών του αλλά και άλλων συναδέλφων του, γιατί ο ζωγράφος ήταν ταυτόχρονα και χαράκτης, και έμπορος και συλλέκτης έργων τέχνης. Εκεί μπροστά στο τζάκι τούς κερνούσε ένα ποτήρι κρασί και κουβέντιαζαν για Τέχνη.

Όλα τα δωμάτια έχουν στους τοίχους κρεμασμένους πίνακες και δικούς του αλλά και ζωγράφων που εκτιμούσε. Στέκομαι και τους θαυμάζω! Μοναδική εμπειρία! Ανεπανάληπτη!       

Μου άρεσε, επίσης, και το υπνοδωμάτιο του ζεύγους, πάλι με πολύ μικρό κρεβάτι σε ντουλάπι στον τοίχο. 

Εντυπωσιακή είναι η Αίθουσα με τις πλούσιες συλλογές αντικειμένων τέχνης από όλο τον κόσμο, τα οποία χρησιμοποιούσε συχνά στους πίνακές του.

Στον τέταρτο όροφο ήταν το ατελιέ του, το εργαστήριο όπου ζωγράφισε τα αριστουργήματά του. Τώρα μια κοπελίτσα δείχνει στους τουρίστες διάφορους συνδυασμούς χρωμάτων που χρησιμοποιούσε ο ζωγράφος και εξηγεί πώς ζωγράφιζε με βάση τη θέση του φωτός.  

Ρέμπραντ

Το Μουσείο φημίζεται κυρίως για τα 290 περίπου χαρακτικά (eaux-fortes) του Ρέμπραντ. Ανάμεσα σ'αυτά είναι "Αυτοπροσωπογραφία δίπλα στο παράθυρο" (1648), "Αυτοπροσωπογραφία με έκπληκτα μάτια" (1630), "Αυτοπροσωπογραφία με τη Σάσκια" (1636), "Αυτοπροσωπογραφία ακουμπισμένος σε τοίχο" (1639),

 "Η μητέρα του Ρέμπραντ" (1633), "Η Σάσκια με πέρλες στα μαλλιά" (1634), "Γιαν Σιξ" (1647), "Οικογένεια ζητιάνων στην πόρτα ενός σπιτιού" (1648) κ.ά.

 

Το καφέ στη γωνία

Φεύγω από το Μουσείο Ρέμπραντ και νιώθω ότι συνάντησα την Τέχνη. Ότι αυτό το σπίτι ήταν το σπίτι του πολιτισμού. Γέμισα από χρώματα και Ομορφιά! Τον αγάπησα τον Ρέμπραντ, τον έβαλα στην καρδιά μου!

 

Τα Τρία Δέντρα

Ταυτόχρονα, όμως, νιώθω και λύπη, γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν τα κατάφερε με την οικονομική διαχείριση, και πτώχευσε, αναγκαζόμενος να μετακομίσει με τη δεύτερη σύζυγό του και τον γιο του σε μια φτωχική συνοικία της πόλης, τη Rozengracht.

Η Ανάσταση του Λαζάρου

Μουσικό Πάρτι

Αβραάμ και άγγελοι

Λόγιος διαβάζει