Του Πάνου Λεβέντη
Φιλολόγου
Φιλολόγου
Με το βιβλίο πιστό κι αχώριστό μας φίλο
τη μόρφωση εμείς για όπλο μας κρατούμε
χαρά, κρυφό καμάρι έχουμε κι ελπίδα
πως στυλοβάτες της Πατρίδας θα γενούμε.
ΕΠΩΔΟΣ
Τ’ αγνού πολιτισμού και της Ιδέας
είμαστ’ εμείς οι σπουδαστές,
τ’ αληθινού, καλού και του ωραίου
είμαστ’ οι συνεχιστές.
Ατσάλι το κορμί και την ψυχή μας
σφυρηλατούμε στη Σχολή.
Ατράνταχτα θεμέλια στη Θρησκεία,
νιάτα για δόξα στη Φυλή.
Σημ:α. Το ποίημα μελοποιήθηκε από τον μ. Δευκαλίωνα Ιακωβίδη. Δυστυχώς, η μουσική εκείνη χάθηκε.
β. Πρωτοτραγουδήθηκε από τη χορωδία του σχολείου στην τελική γιορτή, τον Ιούλιο του 1953.
γ. Φέτος, με την ευκαιρία των εορτασμών για τα 70 χρονα του Γυμνασίου Λευκονοίκου, η χορωδία μας το τραγούδησε σε μουσική της μαέστρου μας κ. Μάρως Εξηντάρη Μήτσα.
